مقاله دوستیابی در کودکان (قسمت دوم)
خردسالان چگونه دوست پیدا میکنند؟
کودکان باید مهارتهای دوستیابی را بیاموزند. کودک در حین بازی مهارتهایی چون شریک شدن، رعایت نوبت، مشارکت، گوش کردن، حل اختلاف، مذاکره و تبادل نظر را میآموزد که در دوستیابی و حتی در آینده نیز به او کمک میکند.
برای مثال، وقتی کودکان تصمیم میگیرند در گوشهای از خانه بازی کنند، باید قوانینی برای بازی خود تعیین کنند. مثلا: “همه نمیتوانند مامان باشند!” و اگر همه میخواهند در بازی مامان باشند یا نظر دیگری راجع به وظایف مادر دارند، باید آن را بین خودشان حل کنند.
نکته: پسربچهها در حین بازیها و فعالیتهای فیزیکی و دختربچهها با صحبت کردن در مورد خود و احساساتشان دوست پیدا میکنند.
آموزش ویژگیهای دوست خوب به کودک خردسال
شما میتوانید در حین فعالیتهای روزانه خانواده، به کودک خود ویژگیهای دوست خوب را یاد بدهید.
برای مثال خواهر و برادر هنگام بازی باید از اسباب بازیها به طور شراکتی استفاده کنند و در مورد نوع بازی و جزئیاتی مثل اینکه چه کسی با چه وسیلهای بازی کند تصمیمگیری کنند.
در چنین موقعیتهایی میتوانید اتفاقاتی که در طول بازی میفتد را برای کودکان شرح داده و علت آنها را نیز توضیح دهید. مثلا ممکن است بگویید: ” آفرین که قبل از تصمیمگیری در مورد نوع بازی، به حرفهای یکدیگر گوش دادید.” یا “بهتر نیست هرکدام نوبتی با اسباب بازی مورد علاقهتان بازی کنید؟”
وقتی با کودک بازیهای صفحهای (همانند بازی منچ و مارپله، شطرنج، تخته نرد، و … ) انجام میدهید، میتوانید به فرهنگ برد و باخت را بیاموزید.
حرف زدن و گوش کردن نیز مهارتهای مهمی برای دوستیابی هستند -مثلا گوش دادن فعالانه یعنی نشان دادن علاقه و توجه به گفتههای دیگران و سوال کردن از آنها- وقتهایی که برای صرف غذا دور هم جمع میشوید، میتواند بهترین زمان برای الگوسازی و تمرین مهارتها برای کودک باشد.
به یاد داشته باشید که یادگیری بسیاری از این مهارتها حتی برای بزرگسالان هم دشوار است. کودک شما در مرحله یادگیری است و به تمرین زیادی نیاز دارد تا بتواند دوست خوبی باشد.
ادامه دارد . . .
نظری وجود ندارد