چرا و چگونه کودکان دوست پیدا می کنند؟
هزاران درود بر همراهان همیشگی رعنا استوری
کودکی فصل یادگیری مهارتهای زندگی است. آموختن مهارت دوستیابی و در پی آن داشتن دوست، لازمهی زندگی کودکان است.
کودکان در هنگام بازی با همسالان خود مهارتهای اولیه و اصلی زندگی را یاد میگیرند و اعتمادبهنفس بالاتری پیدا میکنند.
امروزه اکثر کودکان ما تک فرزند هستند و دیگر کمتر شاهد محیطهای سنتی خانوادگی هستیم؛ محیطهایی که در آن کودکان با خواهرها و برادرهای خود و یا کودکان دیگر همسال خود در فامیل ساعتها بازی میکردند و زندگی را فرا میگرفتند.
در نتیجهی تغییراتی که در جامعه روی داده، کودکان بسیاری دچار مشکلات روحی، انزواطلبی شده اند.
اما واقعیت این است که اگر کودکان ما نحوهی برقرار کردن ارتباط سالم با سایرین را فرا بگیرند، هم در کودکی و هم در بزرگسالی زندگی شادتری را تجربه خواهند کرد و اعتماد به نفس بالاتری خواهند داشت.
با توجه به ضرورت مساله دوستیابی در کودکان نوپا و بزرگتر، در این مبحث ما به بررسی این موضوع پرداخته و راهکارهای مناسب را بیان کرده ایم.
دوستیابی بخش مهمی از رشد کودک در سنین پیش از دبستان است. کودکان معمولا هنگام بازی با کودکان دیگر دوست پیدا میکنند و شما میتوانید به کودک خود خوب بازی کردن را یاد دهید و به این ترتیب در یافتن دوست به او کمک کنید.
دوستیابی در خردسالی
در زمینه دوستیابی خردسالان، گستره وسیعی از رفتارها، عادی و نرمال به حساب میآیند.
در سه سالگی بسیاری از کودکان به طور منظم در فعالیتهای گروهی شرکت می کنند. برای مثال در مهدکودک یا زمین بازی با همسالان خود بازی میکنند.
در این سن، برخی کودکان دوستانی دارند. آنها ممکن است در مهدکودک یا زمین بازی مراقب دوستان خود باشند و فقط با آنها بازی کنند. حتی ممکن است دوست داشته باشند خارج از مهدکودک با دوستانشان قرار بازی بگذارند.
سایر کودکان در این سن ممکن است دوستی به معنای واقعی نداشته باشند، اما علاقه به پیدا کردن دوست داشته باشند.
در چهار سالگی، بیشتر کودکان میتوانند تفاوت بین دوست خود و سایر بچههایی که میشناسند را درک کنند.
بعضی کودکان به راحتی دوست پیدا میکنند و از معاشرت با دیگران لذت میبرند. برای سایر کودکان ممکن است شلوغی، خسته کننده یا خارج از تحملشان باشد. بعضی کودکان هم ممکن است زمان بیشتری برای ارتباط گرفتن با سایرین نیاز داشته باشند.
خردسالان چگونه دوست پیدا میکنند؟
کودکان باید مهارتهای دوستیابی را بیاموزند. کودک در حین بازی مهارتهایی چون شریک شدن، رعایت نوبت، مشارکت، گوش کردن، حل اختلاف، مذاکره و تبادل نظر را میآموزد که در دوستیابی و حتی در آینده نیز به او کمک میکند.
برای مثال، وقتی کودکان تصمیم میگیرند در گوشهای از خانه بازی کنند، باید قوانینی برای بازی خود تعیین کنند.
مثلا: “همه نمیتوانند مامان باشند!” و اگر همه میخواهند در بازی مامان باشند یا نظر دیگری راجع به وظایف مادر دارند، باید آن را بین خودشان حل کنند.
نکته: پسربچهها در حین بازیها و فعالیتهای فیزیکی و دختربچهها با صحبت کردن در مورد خود و احساساتشان دوست پیدا میکنند.
هدف ما داشتن کودکانی شادتر و جامعه ای سالمتر است. با نظرات و پیشنهادات خود ما را در ادامه این راه یاری کنید.
منبع مقاله: Preschoolers making friendes
سایت: Raisingchildren.net.au