چرا کودکان و نوزادان می ترسند؟
اگر شما کودکی در خانه و یا اطرافتان داشته باشید، قطعا شاهد ترس‌ها و اضطراب او در اثر اتفاقات مختلف بوده‌اید.
ترس احساسی است که در اثر خطر و یا درک تهدید از محیط اطراف در کودک ایجاد میشود و باعث ایجاد اضطراب و آشفتگی روحی و جسمی در کودک میگردد.
در واقع ترس از صداهای بلند، هیولاها، غریبه‌ها و یا سایر اشیا و حوادث، بخشی طبیعی از دوران کودکی است ؛ ولی فراموش نکنید که با وجود اینکه این ترس برای والدین استرس زا است، برای بقا و زنده ماندن کودک باید حداقلی از ترس در وجود کودک باشد.
ترس نشان دهنده پیشرفت و رشد حواس کودک و آگاهی و شناخت بیشتر کودک از محیط و جهان پیرامون است.
خوشبختانه اکثر ترس‌ها قابل پیش بینی و کنترل هستند و با روشهای ساده و رفتار آگاهانه میتوان ترس‌های نادرست و مخرب را در کودکان کنترل کرد و دوران کودکی همراه با حس امنیت و آرامش برای کودک فراهم کرد.
در نوزادان دو نوع ترس وجود دارد:
- صدای بلند
- سقوط
✔️ سیستم عصبی نوزادان در بدو تولد ناقص است اما در طی دو سال اول زندگی آنها، سیستم عصبی به طرز چشمگیری رشد کرده و این بدان معنی است که نوزادان در ابتدا نمیتوانند برخی از ورودی‌های حسی مثل صدای بلند و یا احساس سقوط را بدرستی تفسیر کنند؛
بنابراین ممکن است که اگر فرزند خود را برای نگهداری به دیگران بسپارید ناراحت نشود ولی به محض شنیدن صدای بلند و یا تغییر ناگهانی صدا، نوزاد شما بیقرار شده و گریه کند.
✔️ همینطور که سیستم عصبی کودک رشد میکند و او توانایی تمرکز بیشتری بر محیط اطراف خویش پیدا میکند، دچار ترس‌های بیشتری میشود.
در حقیقت از ۸ تا ۱۰ ماهگی کودک وارد مرحله جدیدی از رشد میشود. او در این سن قادر به درک چیزهایی میشود که تا امروز آنها را حس نمیکرده و یا به طور کامل متوجه آنها نبوده است.
بهمین دلیل در این سن به محض اینکه والد و یا نگه دارنده کودک او را ترک میکند و یا از اتاق خارج میشود، کودک به دنبال چرایی و زمان بازگشت والد و نگه دارنده خود میگردد و بیقرار میگردد.
هدف ما داشتن کودکانی شادتر و سالمتر است، لطفا با نظرات و پیشنهادات خود ما را در این راه یاری کنید.
رعنااستوری، دوست خوب کودکان، همراه خوب والدین
برای نگارش این مقاله از مطلب به نگارش در آمده با نام What kids are scared of—and why در مجله Parents الهام گرفته شده است.
