بیماری های کودک

۱۰ باور غلط رایج در مورد سرخک درمقابل حقایق واقعی

بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ، موارد سرخک در ایران در ماههای پایانی سال ۱۴۰۰ و ماه های نخستین سال ۱۴۰۱ به بالاترین حد در ۲۵ سال گذشته رسید . ۷۰۴ مورد تایید شده سرخک تا کنون در سال جاری ۲۲ شهر از جمله تهران و شیراز و مشهد را تحت تاثیر قرار داده است. اگرچه عفونت ویروسی در سال ۱۳۵۶ در ایران ریشه کن شد و  “حذف شده” اعلام شد، شیوع سریع سرخک در سال جاری به یک نگرانی جدی برای سلامت عمومی تبدیل شده است. تعداد فزاینده‌ای از کودکان در مسافرت های نوروزی به این عفونت ویروسی در خارج از خانه مبتلا شدند و آن را به خانه های خود می‌آورند و آن را در بین افرادی که واکسینه نشده‌اند پخش می‌کنند.

علائم و خطرات

سرخک یک بیماری بسیار مسری و هوایی است که از طریق سرفه و عطسه گسترش می یابد. علائم اولیه شامل تب، سرفه، آبریزش بینی، قرمزی چشم و گلو درد است. با پیشرفت عفونت، لکه‌های سفید ریز ممکن است در داخل دهان ظاهر شوند و بثورات قرمز روی صورت شروع شده و به سمت پاها می‌روند. شرایط می تواند به سرعت پیشرفت کند.

نوزاد مبتلا به بثورات سرخک

از هر ۲۰ کودک مبتلا به سرخک ۱ نفر به ذات الریه مبتلا می شود که متاسفانه علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرخک است. از هر ۱۰۰۰ کودک مبتلا به سرخک، یک نفر دچار آنسفالیت (التهاب مغز) می شود که می تواند منجر به آسیب مغزی شود. از هر ۱۰۰۰ کودک مبتلا به سرخک یک یا دو کودک در اثر آن می میرند. در نهایت، ۷ تا ۱۰ سال پس از ابتلا به سرخک، یک نفر از هر ۱۰۰۰۰۰ نفر به پانانسفالیت اسکلروزان حاد (SSPE) مبتلا می شود و ناگزیر در اثر این التهاب مخرب مغزی می میرد.

تفاوت های خروسک است و سیاه سرفه

جدا کردن حقایق سرخک از داستان

به لطف واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR) ، سرخک بسیار قابل پیشگیری است. واکسیناسیون ابزاری حیاتی برای جلوگیری از شیوع سرخک است، اما برخی ایرانیان هنوز معتقدند که واکسن خطرناک است و بیماری جدی نیست.

به همین دلیل مهم است که حقیقت را از داستان جدا کنیم. در اینجا ۱۰ باور غلط را در مورد سرخک  را ذکر میکنیم و حقایق واقعی موجود را بررسی خواهیم کرد.

باور غلط شماره ۱: فقط کودکان ممکن است به سرخک مبتلا شوند.

واقعیت: در حالی که در بزرگسالی خطر ابتلا به سرخک به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، در برخی موارد هنوز باید واکسینه شوند. اول از همه، بیشتر بزرگسالانی که قبل از سال ۱۳۳۶ متولد شده اند، به دلیل ابتلا به سرخک یا قرار گرفتن در معرض آن، مصون هستند. اما اگر بین سال های ۱۳۳۶ تا ۱۳۶۸ متولد شده اید و سرخک را نخورده اید یا ۲ دوز واکسن سرخک را دریافت نکرده اید، باید واکسن بزنید. چرا؟ افرادی که بین سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۶۸ متولد شده‌اند، ممکن است تنها یک دوز واکسن سرخک را تزریق کرده باشند و ممکن است یکی از واکسن‌های قبلی کمتر موثر باشند.

در این مورد، به خصوص اگر در منطقه ای هستید که موارد سرخک وجود دارد یا به مناطق پرخطر سفر می کنید، باید دوز دوم MMR را دریافت کنید. خطر عوارض سرخک در بزرگسالان بیشتر است، بنابراین افراد مسن که احساس می کنند ممکن است در معرض خطر باشند باید با پزشک خود مشورت کنند.

باورغلط شماره ۲: همه باید واکسن سرخک را دریافت کنند.

واقعیت: همه نباید واکسن MMR را دریافت کنند. نوزادان کمتر از ۶ ماه نمی توانند واکسینه شوند. افرادی که قبل از سال ۱۳۳۶ متولد شده اند یا قبلاً سرخک یا سری واکسن های سرخک را تزریق کرده اند، نیازی به واکسینه ندارند. علاوه بر این، بیمارانی که سیستم ایمنی آنها طبیعی نیست یا داروهایی مصرف می کنند که سیستم ایمنی را سرکوب می کنند(مانند لوپوس و یا ALS و MS و امثال آن)، نباید واکسن های ویروس زنده مانند MMR را دریافت کنند. در عوض، این بیماران به دیگران وابسته هستند تا واکسینه شوند تا بیماری ها را از خود دور نگه دارند.

به لطف واکسن سرخک، اوریون و سرخجه (MMR)، سرخک بسیار قابل پیشگیری است.

تأثیر بلندمدت انزوا بر سلامت روان کودک چیست؟

باورغلط شماره ۳: راه های طبیعی برای جلوگیری از سرخک وجود دارد، بنابراین من به واکسن نیازی ندارم.

واقعیت: هیچ اقدام پیشگیرانه طبیعی برای سرخک وجود ندارد . من نمی توانم به اندازه کافی روی این موضوع تاکید کنم – واکسیناسیون تنها موثرترین راه برای جلوگیری از ابتلا به سرخک است. برخی از بیماران در مورد واکسن MMR نگران هستند، اما به این دلیل است که غربال کردن تمام اطلاعات متناقض موجود در آنجا دشوار است. بهترین کاری که بیماران می توانند انجام دهند این است که درباره واکسن ها در سایت های دقیقی که موثق هستند مطالعه کنند و با پزشک خود صحبت کنند.

باورغلط شماره ۴: واکسن سرخک باعث اوتیسم می شود.

واقعیت: این کاملاً غلط است. این ایده ممکن است از این واقعیت ناشی شده باشد که MMR در حدود روزهای اول تولد انجام می شود، که تقریباً همزمان با آشکارتر شدن علائم اوتیسم و ​​تشخیص اوتیسم است. بسیاری از مطالعات بزرگ نتوانسته‌اند ارتباطی بین واکسن MMR و اوتیسم نشان دهند. این ادعا به داستنانهای کهن تبدیل شده و به سادگی نادرست بودن آن را میتوان تشخیص داد. ما در وبسایت رعنا استوری برای بازگویی بهتر عدم وجود ارتباط بین MMR-اوتیسم، کتاب «ویروس پانیک » نوشته ست منوکین را توصیه می کنیم.

باورغلط شماره ۵: فرزند من تنها یک سال دارد و برای واکسینه شدن خیلی کوچک است.

واقعیت: اکثر کودکان اولین واکسن سرخک خود را در سن ۱۲ تا ۱۵ ماهگی دریافت می کنند. با شرایط فعلی، اکنون توصیه می کنیم که این واکسیناسیون ها از ۱۲ ماهگی شروع شود. اگر شیوع محلی وجود دارد، ما حتی توصیه می کنیم که کودکان زیر ۶ ماه واکسینه شوند. مشکل بالقوه ایمن سازی زودهنگام این است که بسیاری از نوزادان هنوز آنتی بادی های کافی از مادرشان در بدن خود دارند که واکسن به طور موثر عمل نمی کند. هنگامی که در صورت شیوع زودهنگام واکسینه می‌شویم، در ۱۲ ماهگی و دوباره در ۴ سالگی واکسینه می‌کنیم تا مطمئن شویم که کودک محافظت می‌شود.

باورغلط شماره ۶: دوز اول واکسن سرخک کافی است و نیازی به دوز دوم نیست

واقعیت: زمانی که کودکی بین ۴ تا ۶ سال داشت، واکسن دوم سرخک را تزریق می کردیم. در حال حاضر، به دلیل شیوع، ما این کار را در سن ۴ سالگی انجام می دهیم. دوز اول حدود ۹۳ درصد بیماران را ایمن می کند و با دوز دوم برای بیش از ۹۷ درصد بیماران مصونیت ایجاد می کند. به این معنی که این دوز دوم از اکثر بیمارانی که به دلایلی به اولین واکسن خود پاسخ نداده اند و واکسینه نشده اند محافظت می کند.

باورغلط شماره ۷: شما می توانید چندین بار به سرخک مبتلا شوید، حتی اگر قبلاً آن را داشته اید.

واقعیت: درست نیست. بر خلاف آبله مرغان، سرخک پس از پاکسازی سیستم شما از ویروس عود نمی کند.

باورغلط شماره ۸: دریافت واکسن تضمین می کند که سرخک را دریافت نخواهم کرد.

واقعیت: متاسفانه هیچ واکسنی کامل نیست. پس از یک نوبت MMR، از هر ۱۰۰ کودک ۷ نفر هنوز مصون نیستند. پس از دو دوز، حدود ۳ کودک از ۱۰۰ کودک هنوز مصون نیستند. این دلیل دیگری را بیان میکند که چرا ما برای واکسینه کردن همه فرزندانمان (و خودمان) به یکدیگر وابسته هستیم تا این بیماری هرگز فرصتی برای انتشار در جامعه نداشته باشد.

باورغلط شماره ۹: اگر از یک مکان خاص (شهر فلان یا فلان مجموعه تفریحی)بازدید کنم، در معرض خطر ابتلا به سرخک هستم.

واقعیت: در حال حاضر، بزرگترین خطر ابتلا به سرخک، زندگی در جامعه ای با میزان بالای افراد واکسینه نشده یا سفر به مناطقی است که نرخ سرخک به دلیل نرخ پایین واکسیناسیون بالا است. شیوع سرخک در ایران معمولاً با قرار گرفتن در معرض یک مورد مسافر که از شهر یا کشور دیگری آمده است شروع می شود. به عبارت دیگر، یک بیمار آلوده با یک مورد سرخک به یهک منطقه سفر می کند. سرخک سپس به راحتی در جامعه سفر می‌کند و به معنای واقعی کلمه همه افرادی را که مصون نیستند، آلوده می‌کند.

باورغلط شماره ۱۰: شستن صحیح دست ها می تواند از سرخک جلوگیری کند.

واقعیت: شستن خوب دست ها برای پیشگیری از بیماری بسیار مهم است. با این حال، سرخک آنقدر مسری است که حتی ذرات ریز دارای ویروس زنده سرخک پس از خروج یک فرد مبتلا از اتاق در هوا باقی می مانند. در شرایط پزشکی، اتاق را حداقل برای چند ساعت می بندیم و سطوح را ضدعفونی می کنیم تا از انتشار ویروس جلوگیری کنیم.

بهترین راه برای پیشگیری از سرخک این است که طبق برنامه ایمن سازی توصیه شده توسط CDC واکسینه شوید . به یاد داشته باشید، سرخک یک بیماری جدی است که می تواند منجر به عوارض جدی شود. اگر در مورد واکسن نگران هستید، با پزشک خود صحبت کنید، سؤالات خود را بپرسید و اطلاعات درست را دریافت کنید تا بتوانید بهترین تصمیم را برای محافظت از سلامت خود، خانواده خود و همه افراد جامعه ما بگیرید.

هدف ما داشتن کودکانی شادتر و سالمتر است، لطفا با نظرات و پیشنهادات خود ما را در این راه یاری کنید.
رعنااستوری، دوست خوب کودکان، همراه خوب والدین

گردآوری و ترجمه:

رعنا جعفری

منبع:

1. یورو نیوز
2. خبرگزاری ایمنا
3. Measles Outbreak in South of Iran, Where Vaccine Coverage Was High: A Case-Series Study

دربارهرعنا جعفری