چرا بچه شما قلدر است؟
شوکی در زندگی شما
یک روز صبح تماسی از مدیر مدرسه ی پسرتان دریافت میکنید و او به شما می‌گوید که پسرتان درگیر حادثه‌ای شده است و از شما می‌خواهد که همراه با معلمش و مشاور مدرسه در یک جلسه برای صحبت با او شرکت کنید. همانطور که با سرعت به سمت مدرسه پسرتان میروید، انواع سناریوها و ماجراها از مغز شما عبور می کنند.
- با خود فکر می کنید: نکنه پسرم آسیب دیده ؟ نکنه مورد آزار و اذیت قرار گرفته؟
- هنگامی که به مدرسه می رسید، دچار شوک می شوید.
- شما متوجه میشوید که پسر شما قلدر است و این رفتار او مدتهاست ادامه دارد.
- از خود میپرسید:
- پسرم قلدره؟
- ومن نمیدونستم؟؟
- از کی و چه زمانی داره قلدری میکنه؟؟؟
مطالعه ییل
در سال ۲۰۱۷ تیمی از محققان در دانشگاه ییل تحقیقی را برای یافتن پاسخ این سوال انجام دادند. جدای از تایید عقاید قبلی، این مطالعه بینش های شگفت انگیزی را به همراه داشت.
اول از همه، خود قلدرها اغلب از رفتارشان رنج می برند، و تأثیرات آن کاملاً شبیه به آنهایی است که اغلب قربانیان قلدر تجربه می کنند:
- عزت نفس پایین
- کناره گیری اجتماعی
- اضطراب
- خجالت
- پریشانی
- افسردگی
علاوه بر این، این مطالعه نشان داد که اغلب اوقات شباهت های قابل توجهی بین کودکانی که هدف قلدری قرار می گیرند و خود قلدرها وجود دارد. به طور کلی، هر دو ناهنجاری اجتماعی نشان می‌دهند و نمی‌توانند پیامدهای اعمالشان را درک کنند و یا تأثیر رفتارشان بر دیگران را درک کنند.
بنابراین، سوال این است که اگر قلدرها از رفتار آنها سود نمی برند و در واقع به خاطر آن آسیب می بینند، چرا به قلدری دیگران ادامه می دهند؟
دلایلی که یک کودک قلدر می شود
-
انزوا وکناره گیری
انزوای اجتماعی (کناره گیری اچتماعی) کودکان از یکدیگر، محیط ایده آلی را برای شکوفایی قلدری ایجاد می کند. پادزهر این است که بزرگسالان دوستی و تعاملات اجتماعی مثبت را در بین کودکان تشویق کنند.
مایکل آنتونی-نالپا، روان درمانگر دارای مجوز و خالق دوره روانشناسی قلدری در دانشگاه انطاکیه، که اولین دوره آموزشی در این کشور است، می گوید: ما به عنوان انسان، حیوانات اجتماعی هستیم. بنابراین، اگر کودکان احساس انزوا و تنهایی می کنند، گاهی اوقات قلدری راهی برای برقراری ارتباط با شخص دیگری است.
-
عدم همدلی
کودکان خردسال در رشد خود اغلب مرحله ای از خود محوری را پشت سر می گذارند. چالشهای اوتیسم و همچنین مشکلات سلامت روان میتوانند درک شرایط برای کودکان با سنین بالاتر برای دیدن وفهم گذشته ی سایرکودکان و یا داشتن تصور درستی از شرایط خودشان و همدلی کردن با دیگر کودکان در مواجهه با رنجها و دردهای همسالان را سختتر و دچار مشکل کند.
بزرگسالان باید به کودکان توضیح دهند که چگونه رفتار آنها بر احساسات دیگران تأثیر می گذارد. یک راه ساده برای انجام این کار این است که بپرسید “اگر کسی همین کار را با شما انجام دهد چه احساسی خواهید داشت؟”
و این مهمه که درس همدلی شامل خود شما نیز بشود.
آنتونی-نالپا می‌گوید: «به‌عنوان یک والدین اشکالی ندارد که به بچه‌ها بگویید که رفتارشان چه احساسی در شما ایجاد میکند. ما به‌عنوان یک پدر و مادر خیلی به ندرت می‌گوییم: «وقتی این را به من گفتی، باعث رنجش من شد» یا هر احساسی که ممکن است باشد. والدین نیز احساساتی دارند و خوب است که هر از چند گاهی آن را به فرزندان خود یادآوری کنید.
-
مدل سازی کوچک
گاهی اوقات کودکان به دلیل تقلید رفتاری که در خانه از والدین و/یا خواهر و برادر بزرگتر آموخته اند، قلدری می کنند . آنها ممکن است در خانه ای بزرگ شده باشند که در آن همسر آزاری یا تسلط یکی از والدین بر دیگری وجود داشته است. یا ممکن است خود کودک قربانی بدرفتاری یا رفتار تنبیهی خشن والدین شده باشد.
زمانی که محیط خانه ناسالم باشد، می تواند برای کودک بسیار خطرناک باشد. کودکانی که توسط والدین یا سایر خویشاوندان مورد آزار و اذیت قرار گرفته اند، بسیار بیشتر از همسالان خود در معرض قلدری قرار دارند. یا ممکن است یک کودک به یک قلدر تبدیل شود زیرا کنترلی را برای او فراهم می کند که در هیچ کجای خانه اش یافت نمی شد.
آنتونی-نالپا تأثیرات اجتماعی را تحت دسته مدلسازی کوچک قرار می دهد. او ثابت میکند که: « دلیل این رفتار فقط والدین نیستند بلکه روابط اجتماعی تاثیر به سزایی دارند. کودکان در دنیای اطرافشان دنبال راههای برای قدرتمند بودن و نشان دادن قدرت خود میگردند، برای همین است که شما مثلا چیزهایی مثل قلدری کردن یا آزار دادن دختران یا پسران را در انتهای اتوبوس برای بچه های کوچکتر میبینید.
-
عزت نفس پایین
برخی از کودکان احساس بدی نسبت به خود دارند، احساس حسادت، بی کفایتی یا عزت نفس پایین در خود دارند . بنابراین آنها تحقیر دیگران را راهی برای بالا بردن خود می دانند. اغلب این کودکان قلدری خود را نسبت به همسالانی که آنها را بهتر یا موفق‌تر می‌دانند هدف قرار می‌دهند. قلدری تلاشی برای احساس بهتر است.
محققان گمان می کنند که دلیل اینکه بسیاری از بچه ها پرخاشگر نیستند و به قلدری دیگران متوسل نمی شوند این است که آنها نیازی به این کار ندارند. آنها از نظر اجتماعی راحت هستند. آن دسته از کودکانی که پرخاشگرانه رفتار می کنند، اغلب ضعف نشان می دهند. آنها نسبت به جایگاه خود در گروه ناامن هستند و با رفتار قلدرانه سعی میکنند تا این ناامنی را بپوشانند.
-
کودک فراموش شده
گاهی اوقات این کودکانی هستند که در خانه خود احساس نامرئی بودن می کنند که در مدرسه تبدیل به قلدر می شوند. کودکان نیاز به محبت و توجه محترمانه دائمی از سوی مادر و پدر خود دارند. هیچکس مهمتر از مامان و بابا نیست. کودکان از بدو تولد تا زمان مرگ برای جلب رضایت والدین خود تمام تلاش خود را می کنند.
وقتی در خانه محبت و توجه مورد نیاز خود را دریافت نمی کنند، ممکن است احساس نامرئی و بی اهمیتی کنند. این حس ” نامرئی ” بودن می تواند به خشم، رنجش و قلدری دیگران در مدرسه تبدیل شود.
جلب توجه می تواند به بازی تبدیل شود که در آن یک کودک سعی می کند توجه و تایید والدین خود را جلب کند، اما دقیقا نمی داند که چگونه باید آن را به شیوه ای سالم انجام دهد. کودک فراموش شده تبدیل به یک قلدر می شود و از این طریق نمایان می شود و در نهایت توجهی را به خود جلب می کند که به شدت آرزوی آن را داشته است.
کودکانی که زورگو هستند هنوز کودک هستند
یادآوری این نکته مهم است که کودکانی که قلدری می کنند هنوز کودک هستند. رفتار بسیار نامناسب آنها منطق درونی خود را دارد. حداقل به اندازه سایر کودکان، و احتمالاً بیشتر، به کمک و راهنمایی بزرگسالان نیاز دارند. از آنجایی که قلدری تا حد زیادی یک رفتار آموختنی است ، خبر خوب این است که با مداخله مناسب می توان آن را اصلاح کرد.
هدف ما داشتن کودکان شادتر و سالمتر است. با انتقادات و پیشنهادات خود ما را در این راه یاری کنید.
رعنااستوری، دوست خوب کودکان ، همراه خوب والدین
مترجم: رعنا جعفری
منبع:
