مشکلات رفتاری کودکان

چگونه با کودک کمروی خود رفتار کنیم و به او کمک کنیم؟

کودکی فصل زیبایی از زندگی تمام ما انسانهاست. رفتارها و هنجارهایی که در کودکی در ما نهادینه می‌شوند در بزرگسالی می‌توانند زندگی ما را دست‌خوش تغییرات خوب یا بد کنند.

هر کودک با اخلاقیات و روحیات مخصوص به خود متولد می‌شود و رشد می‌کند  پدر و مادر و جامعه در جریان رشد و پرورش کودک می‌توانند با رفتار صحیح، کمک شایانی به کودک خود نمایند تا در بزرگسالی کودک قادر باشد زندگی بهتر و آرامتری برای خود فراهم آورد.

در راستای کمک به شما والدین عزیز، مبحثی که دغدغه بسیاری از والدین است را مد نظر قرار داده و سعی کردیم مطالب مفیدی در این زمینه برایتان تهیه کنیم.

کم‌رویی در کودکان مبحث بسیار مهمی است که بسیاری از والدین را مستاصل کرده و شرایط ناخوشایندی برای کودک و والدین او فراهم می‌آورد .

کم‌رویی در کودکان چیست و چگونه با کودک کمروی خود رفتار کنیم و به او کمک کنیم؟

برخی از کودکان در موقعیت‌های اجتماعی احساس راحتی نمی‌­کنند و به آسانی با دیگران و محیط ارتباط برقرار نمی‌کنند. ما طبیعتا این کودکان را کم‌رو و خجالتی خطاب می‌­کنیم.

اگر کودک شما دچار کمرویی است، می‌­توانید با روش‌های زیر به او کمک کنید:

•  در موقعیت‌های اجتماعی کودک خود را پشتیبانی و حمایت کنید.
• رفتارهای اجتماعی شجاعانه را در کودکتان تقویت کنید.
• به کودکتان نحوه رفتار در موقعیتهای اجتماعی را نشان دهید.

 کمک به کودکان برای مقابله با تروما

کم‌رویی : مفاهیم پایه

همه‌ی کودکان با  اخلاق و منش منحصر به فردی به دنیا می‌­آیند. کودک از طریق رفتار و خصایل ویژه خود با دنیا ارتباط برقرار می‌کند. کم‌رویی یکی از انواع خصلت‌های انسانی است. یک کودک با خصوصیت اخلاقی کم‌رویی در تعامل‌ها و روابط اجتماعی احساس راحتی نمی‌­کند.

گاهی کودکان کم‌رو از قرار گرفتن درموقعیت‌های اجتماعی دوری می‌­کنند. تعداد زیادی  از کودکان، گاهی به پدر و مادر خود می­‌چسبند، ولی این رفتار به طور موقت رخ می‌­دهد. کم‌رویی خصلتی است که با گذر زمان برطرف نمی‌­شود، ولی کودک کم‌رو می تواند با یادگیری و تقویت اعتماد به نفس خود با دیگران بهتر ارتباط برقرار کند و تعاملات  و روابط اجتماعی بهتری داشته باشد.

اشکالی در کمرویی وجود ندارد.

یک کودک کمرو اغلب برای کسب آمادگی برای برقراری ارتباط با محیط  و یا افراد، شروع به شناخت یک فرد یا موقعیت می‌­کند. این به این معناست که بهتر است  که به جای واژه‌­ی “کمرو” برای توصیف کودکی با این خصلت رفتاری، از عبارت ” آهسته ارتباط برقرار کردن” و یا “دیرجوش” استفاده کنیم. برچسب زدن به کودک به عنوان فرد “کم‌رو” ممکن است حس ناتوانی در کودک ایجاد کرده، یا اینکه کودک تصور کند که در مقابل این خصلت (کم‌رویی) کاری از او ساخته نیست و او قادر به تغییر شرایط خود نیست.

در عوض می توانید بگویید ” لیلا یکم زمان لازم داره تا با محیط آشنا بشه. وقتی که احساس راحتی کنه، حتما از بازی کردن خوشحال میشه”. این جمله این پیام را برای کودک شما  و دیگران به همراه خواهد داشت که شما احساس او را درک می‌کنید و او هنگامی که آماده شود، می تواند با این موقعیت تعامل داشته‌­باشد.

همه خردسالان و کودکانی که خصلت  “آهسته ارتباط برقرار کردن “ یا به لفظ عامیانه “دیرجوشی “ را دارند،  در بزرگسالی کمرو نخواهند بود.

از کودکان کمرو و خجالتی خود پشتیبانی کنید.

اینکه از کودک خود بخواهید که اعتماد به نفس داشته باشد و در موقعیتهای اجتماعی احساس راحتی کند، امری طبیعی است ولی این حالت برای همه کودکان به طور طبیعی اتفاق نمی‌افتد. این به این معناست که کودکانی که در کسب آمادگی برای تعامل و ارتباط برقرار کردن با محیط و افراد آهسته عمل می‌کنند، نیاز دارند تا مهارت‌های اجتماعی را در گام‌های کوچک و کنترل‌­پذیر تمرین کنند.

شما می توانید با روشهای زیر به کودکتان کمک کنید تا برای داشتن تعامل  و ارتباطات اجتماعی، یادگیری و تمرین داشته باشد:

•  به کودکتان این فرصت را بدهید که در کنار دیگران حضور داشته باشد.
•  کودکتان  را به داشتن رفتارهای اجتماعی شجاعانه ترغیب کنید و آنها را مورد ستایش قرار دهید.
• به  کودک خود نشان دهید که در موقعیت‌های اجتماعی چگونه باید رفتار کند.
•  در موقعیت‌های اجتماعی از او پشتیبانی  و حمایت کنید ولی نه در حدی که به شما وابسته شده و انتظار انجام تمام کارهایش را از شما داشته باشد.

۳ دلیل قوی برای اهمیت سنت های خانوادگی

نکاتی در مورد کودکان خردسال: در اینجا نکاتی برای کمک به اطفال، کودکان نوپا  وپیش‌دبستانی که دچار کمرویی در موقعیت‌های اجتماعی هستند ارائه ­شده‌­ است.

• . به اطفال خود فرصت دهید تا احساس راحتی پیدا کنند. آنها را وادار نکنید تا مستقیما به آغوش فرد بزرگسالی بروند که آشنایی کمی با او دارند؛ در عوض، بزرگسالان را ترغیب کنید تا در کنار فرزند شما با یک اسباب‌­بازی بازی کنند و با تُناژِ آرامِ صدا صحبت کنند.

• . در موقعیت‌های اجتماعی با کودک خود بمانید؛ به مانند یک گروه‌بازی یا یک گروه والدین، در همان حین به او اجازه بدهید که به جستجو و کشف بپردازد. هنگامی که کودک شما احساس راحتی بیشتری کرد، می­‌توانید به تدریج برای بازه­‌های زمانی کوتاه­ از او فاصله بگیرید.

• . از حمایت کردن بیش از اندازه‌ی کودکتان پرهیز کنید. پشتیبانی  بیش از اندازه این پیام را برای او به همراه دارد که شما تصور می‌­کنید این یک موقعیت ترسناک است. این امر ممکن است بطور تصادفی کمرویی کودکتان را تشدید کند.

• . رفتارهای شجاعانه مانند پاسخ دادن به دیگران، ارتباط چشمی یا بازی کردن در فاصله دورتر از خودتان را مورد ستایش قرار دهید. در مورد آنچه کودکتان انجام داده است با او صحبت کنید. برای نمونه، “کوروش! از روش سلام کردنت به اون پسر در پارک خوشم اومد. دیدی که وقتی به اون سلام کردی چطور لبخند می­زد؟”

• . سعی کنید تا رفتار اجتماعی با اعتماد به‌نفس را برای او شبیه سازی کنید، بنابراین کودک شما می­تواند شما را مشاهده کند و یاد بگیرد. برای نمونه، وقتی که کسی به تو سلام می­کنه، همیشه جواب سلامش رو بده.

• . بگذارید کودکتان متوجه شود که شما به توانایی او در اداره­‌کردن موقعیت‌های اجتماعی اعتماد دارید، حتی اگر کمی نگران ناراحتی او در آن موقعیت‌ها می‌باشید. بلافاصله پیش از اینکه کودکتان احساس ناراحتی کند، پیش او بازگردید، بنابراین تجربه‌­های ماجراجویی او مثبت خواهند بود.(علاوه بر این حس امنیت در کودک شما بیشتر می شود.)

• . اگر دیگرن او را کمرو خطاب می‌­کنند، محترمانه و پیش روی کودکتان کلام  آنها را اصلاح کنید. برای نمونه، “کمرو نیست- فقط به کمی زمان نیاز داره تا احساس راحتی کنه و بعد به ما ملحق می‌شه”.

نکاتی در مورد کودکان دبستانی

:در اینجا نکاتی برای کمک به کودکان دبستانی که در موقعیت‌های اجتماعی کمرو هستند ارائه شده است

• . او را به داشتن قرار ملاقات برای بازی ترغیب کنید، در خانه خودتان باشد یا در خانه­ی یک دوست. اگر کودک شما به خانه­ی دوستی دعوت شد، همراهی شما با او در دیدار اول، ممکن است در او احساس راحتی بیشتری ایجاد کند. شما می­توانید به تدریج از زمانی که با او در خانه­ی افراد دیگر می­گذرانید کم کنید.

• . با کودکتان تمرین “نشان­ بده و بگو” را انجام دهید یا ارائه­‌های کلاسی را تمرین کنید. این کار می‌تواند به او کمک کند تا هنگامی که در جلوی کلاسش ایستاده است، احساس راحتی بیشتری داشته‌ ­باشد.

• . او را ترغیب کنید تا فعالیت‌های فوق‌برنامه داشته‌­ باشد. سعی کنید آن دسته از فعالیتهای فوق‌برنامه را بیابید که او را تشویق به داشتن رفتار اجتماعی کند. برای نمونه، پیشاهنگی، ورزش…

• . برای تعامل‌های اجتماعی کودکتان مربی باشید. در موقعیت‌های آشنا، به کودکتان خاطرنشان کنید که کارهایی به مانند ارتباط چشمی، روبرو شدن با آدم‌ها به صورت رو در رو و پاسخ به سوالات دیگران با صدایی که آنها بتوانند پاسخ او را بشنوند، را در نظر داشته باشد. برای نمونه می­توانید بگویید، ” به یاد داشته­ باش وقتی که عمو سیروس داره باهات صحبت می­کنه بهش نگاه کنی”.

• . از مقایسه­‌های منفی با دوستان و اعضای خانواده خود که اعتماد به نفس بیشتری دارند پرهیز کنید. در عوض، کمک کنید تا با تمرکز بر قدم‌های کوچک به سمت کمرویی کمتر، حتی اگر قدمهای کوچکی باشند، عزت نفس کودکتان را تقویت کنید.

کودکان کمرو اغلب نمی‌­خواهند که مورد توجه قرار ­گیرند. این امر ممکن است به این صورت به فرزند شما کمک کند، که بداند، اگر چیزی نگوید دیگران بیشتر به او توجه ­می‌­کنند تا اینکه وقتی دیگران با او صحبت می­کنند با آنها صحبت کند.

امیدواریم  بتوانیم با ارایه این مقاله کمک به‌سزایی به شما کنیم.

منبع مقاله: Shyness and children

سایت: Raisingchildren.net.au

دربارهرعنا جعفری