شعر کوکانه دویدمم و دویدم سر کوهی رسیدم

شعر کوکانه دویدمم و دویدم سر کوهی رسیدم

شعر امشب از قدیمی های شعر کودکانه در ایران است که با جذابیت دایره وار،  کودک مسیر کار و شغل مردم جامعه را با ادبیات بسیار ساده می آموزد.

سروده منوچهر احترامی است.

دویدم و دویدم

سرکوهی رسیدم

دوتا خاتون را دیدم

یکیش به من آب داد

یکیش به من نان داد

نان را خودم خوردم

آب را دادم به زمین

زمین به من علف داد

علف را دادم به بزی

بزی به من پشگل داد

پشگل را دادم به نانوا

نانوا به من آتیش داد

آتیش را دادم به زرگر

زرگر به من قیچی داد

قیچی را دادم به خیاط

خیاط به من قبا داد

قبا را دادم به ملّا

ملّا به من کتاب داد

کتاب را دادم به بابا

بابام دوتا خرما داد

یکی را خوردم تلخ بود

یکی را خوردم شیرین بود

رفتم بالا دوغ بود

آمدم پایین ماست بود

قصه ی ما راست بود